Geheime Paadjes
Gepubliceerd op: 10 oktober 2018
Afgelopen zondag was het zo ver… ik sluit in gedachten officieel mijn reisjaar af. Als blogger heb ik standaard een extra toilettas klaar staan. En ligt er altijd wel een net in- of uitgepakte koffer in huis. De afgelopen maanden waren fantastisch. Ik heb ontzettend veel mogen zien.
Deze zondag is het mooi weer. Ik doe een paar stappen naar buiten en wat late zonnestralen verwarmen mijn gezicht.
De kindjes zijn een beetje hangerig, want gisteren hadden we een heerijk verjaardagsfeest van de jongste. Ze is vijf geworden. Van Sardinië tot Domburg, het Watersnoodmuseum en Madurodam, paardrijden in Brabant en een hotel en dierentuin testen in de omgeving van Rhenen, ze heeft het allemaal gedaan. Wij willen naar het bos in Schoorl. De dames hebben er geen zin in. Ik ook steeds minder als ik denk aan parkeren op een zonnige zondag in Schoorl.
Weet je wat? Laten we gewoon eens bij de voordeur beginnen. We wandelen de deur uit, gooien het glas in de glasbak en zetten koers richting kinderboerderij de Beestenboel. Maak je geen illussies, deze kinderboerderij is prachtig, maar bijna altijd gesloten als ik een brainfart krijg om er heen te gaan. Hij opent zelfs op zondag pas om 14:00. En ook weer begrijpelijk hoor! Bij deze stichting is het natuurlijk ook lastig vrijwilligers te vinden.
Eerst komen we nog langs ons fijne zwembad. Het Duikerdel. Compleet met glijbaan. Ik probeer mijn dorp even door de ogen van een blogger te zien. Wat zou het tof zijn om hier te belanden met je gezin. Genoeg te doen. In mijn hoofd verzin ik een perstrip voor andere familiebloggers. Of foodies. Ik las laatst dat wijndomein de Koen een prijs had gewonnen tijdens de Berliner Wine Trophy. Wat zouden ze hier genieten.
Ik wandel langs de hekken van de kinderboerderij. Er is een kaboutertuintje, kinderen mogen helpen. Een speeltoestel (waar mijn oudste dochter nog voor heeft gerend tijdens een sponsorloop) en een tractor om op te zitten. Hartstikke Insta-fähig.
We lopen rondom en komen op het kippenbruggetje over de sloot. Hierachter liggen de volkstuintjes. De dames weten dat. Maar we vinden ook nog een brug richting de dijk, waar vandaan je over de dijk tot aan de sluis kunt lopen. Is wel eens leuk om te doen… Maar niet met mijn nieuwe Tom’s.
‘Kunnen we door de volkstuintjes lopen?’ Vraagt mijn oudste dochter. Natuurlijk, dan leren we en passant even hoe de boerenkool groeit. En de bietjes, andijvie en pompoenen. Er komt iemand naar ons toe lopen met armen vol komkommer. Of we er ook eentje willen? Dat willen we wel. Lekker gemoedelijk, zo gaat dat op een dorp.
En zo slenteren we nog even verder. Langs jeugdherinneringen en langs de ‘geheime paadjes’ die je nu eenmaal kent als je een dorp al 41 jaar kent. Ik adem nog eens diep in. Wat is het hier mooi!
Nanda Koopman