Leven in Langedijk
Gepubliceerd op: 2 juni 2017
Ik ga jullie direct meenemen in het leventje in Langedijk, want weet je, er is zo veel te schrijven over Langedijk wat iedereen wel herkend.
✓ Dat mijn man, toen vriend, voor het eerst in Langedijk kwam, ontfermde hij zich over het feit dat iedereen maar zijn of haar hand opsteekt. Dat kan toch niet! Ik denk dat iedereen van jullie daarin zich wel herkend, wanneer je een buitenstaander meeneemt naar Langedijk. Want dat is het eerste wat je opvalt, de vriendelijkheid van het dorp. Het dorp Langedijk.
Wanneer er iets gaande is in Langedijk, op persoonlijk of zakelijk gebied, zal ook heel het dorp Langedijk dat weten. Soms vervelend, meestal het dorpse waar je in bent gegroeid. Wanneer ik mijn kind ophaal van school en mijn andere kind slaapt nog, vraag ik de rechter buurvrouw of ze even bij mij binnen wilt zitten. Die kan niet, dan vraag ik mijn linker buurvrouw. Die kan ook niet. Dan vraag ik toch gewoon één van de buurvrouwen in mijn rijtje. Zonder zucht of steun, doen ze dat met liefde. En dat, dát is Langedijk.
Wanneer je nieuwe bewoners in je wijk krijgt en ze nog niet heb ontmoet, krijg je de ochtend daarna een hand omhoog ; 'Goedemorgen buur!' Want ook dat vertrouwde en de vriendelijkheid, is Langedijk.
En dan die Godsnietvergeten kermis Langedijk, zuid-scharwoude. Ik denk dat het zo'n beetje de bekendste kermis is van heel Nederland qua gezelligheid. Het bier wordt in je handen gedrukt zodra je de kermis op komt, want je wordt met open armen ontvangen en gegroet. Ben je een buitenstaander, krijg je twee bier en vragen ze wie je bent en waar je vandaan komt. En na vijf minuten ben je ingeburgerd op de Kermis. En ach.. wanneer je ingeburgerd bent op de kermis, ben je dat ook in Langedijk.
Ook de tractoren zijn zeer herkenbaar, je weet wel, die van Zuurkool Kramer. Die zijn gewoon niet te missen. Heel de voorburggracht ligt zo nu en dan verstrooid met zuurkool. En die geur mensen, die is toch zo herkenbaar. Als je fietst op het lange fietspad richting Broek op Langedijk, zal de geur je niet ontgaan zijn. Soms vervelend, meestal het dorpse waar je in bent gegroeid. Het vertrouwde ook wel. Ik weet nog dat mijn moeder altijd zei : 'Kind, die geur is goed voor je longen.' Oké.. dat heb ik gewoon jaren lang geloofd. Dus ik nam het op de koop toe wanneer ik op mijn fiets elke ochtend naar school fietste.
En dan de generaties hè, voor mijn gevoel ben ik nu één van de oudere generaties en zie ik jongeren hier hun ding doen, wat wij op die leeftijd ook deden. Met een glimlach kijk ik daar naar en wandel ik rustig en burgerlijk met mijn kinderwagen door Langedijk. Want ook die generatie, maakt van alles mee in Langedijk en zal ook hun gezin hier gaan opbouwen. Dan ben je toch wel even zo trots als een pauw op je dorp.
Wat er ook gebeurd, hoe vaak ik ook zeg dat ik wel naar de stad wil verhuizen of de stad waar mijn man vandaan komt, ik denk dat ik niet van Langedijk af kom en Langedijk niet van ons. Het dorp ademt thuis. Langedijk is je thuis, voor nu en voor altijd.
Lorance Wouters